Θέλετε να μάθετε τι είναι οι πωλήσεις χρέους και τι θα επηρεάσει τη ζωή σας; Θα εξηγήσουμε τα πάντα για το θέμα

Οι οφειλέτες προκαλούν τη δημιουργία κεφαλαίου μιας εταιρείας. Για να επιτευχθεί αυτό, οι εταιρείες συνήθως καταφεύγουν στην πώληση χρέους που αποκτήθηκε από ένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα. Αυτό συμβαίνει επειδή υπάρχει ζήτηση χρόνου για τη σταθεροποίηση του κεφαλαίου, καθώς και των εξόδων και εξόδων της εταιρείας.

Ωστόσο, πολλές εταιρείες αναζητούν τραπεζικούς πόρους για να καλύψουν αυτή τη ζήτηση, η οποία αρχικά διαρκεί περισσότερο. Αν και δεν συνιστάται από τους ειδικούς. Σε όλο το άρθρο θα εξηγήσουμε γιατί υπάρχουν πιο συμφέρουσες επιλογές.

Η αναζήτηση αυτού του τύπου πόρων είναι η δημιουργία ρευστότητας. Έτσι, μειώνοντας τους κινδύνους, μειώνοντας τους όρους πληρωμής, εκτός από τη χαλάρωση των ταμειακών ροών. Για να συμβεί αυτό, οι εταιρείες επιδιώκουν να γίνουν πιο δημοφιλείς η τιτλοποίηση και η ανάπτυξη της αγοράς, γνωστή ως factoring. 

Παρόλο που και οι δύο προσφέρουν την επιλογή δημιουργίας ρευστότητας για την εταιρεία, υπάρχει διαφορά μεταξύ των δύο προϊόντων που αναζητούνται. Σε αυτό το άρθρο, θα μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα για την τιτλοποίηση. Και, εξηγήστε τα πάντα σχετικά με την πώληση του χρέους τόσο στον αγοραστή - εκχωρητή και μεσάζοντα - όσο και στον καταναλωτή.

Μια εταιρεία τιτλοποίησης είναι μια πιστώτρια εταιρεία που προσφέρει πίστωση σε σχέση με αγορές από άλλες χρηματοπιστωτικές εταιρείες. Πρόκειται για εταιρείες που σχετίζονται με πιστωτικούς, ιδιόκτητους και χρηματοοικονομικούς τίτλους, στις οποίες ο αγοραστής αγοράζει το χρέος από τον οφειλέτη και από εκεί αναλαμβάνει πιθανούς κινδύνους.

Οι εταιρείες προσβλέπουν στην εταιρεία τιτλοποίησης για να αποκτήσουν όρους όπως πιστωτικές κάρτες, δόσεις, δάνεια, επιταγές ή ακόμα και άλλες μορφές υπεύθυνες για την κάλυψη των αρχικών εξόδων εξυπηρέτησης.

Αυτή η αναζήτηση οφείλεται στην έλλειψη κεφαλαίων γιατί η επιχείρηση του επιχειρηματία είναι πρόσφατη. Επομένως, δεν δημιουργούνται επαρκή έσοδα ακόμη και αν καλύπτονται τα έξοδα.

Ως αποτέλεσμα, επειδή το δάνειο από μια εταιρεία τιτλοποίησης δημιουργεί υποχρέωση στον χρηματοοικονομικό της ισολογισμό, οι εταιρείες αναζητούν ολοένα και περισσότερο τίτλους χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων. Αυτό συμβαίνει γιατί μετατρέπεται πιο εύκολα σε παθητικό τίτλο συναλλαγών.

Λαμβάνοντας υπόψη αυτό, ένα από τα πλεονεκτήματα είναι η δύναμη που έχουν οι τίτλοι χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων να μετατρέψουν τη ρευστότητα που θα εξαγοραζόταν μόνο στο μέλλον για να μετατραπεί σχεδόν αμέσως σε ρευστοποιήσιμους τίτλους.

Αυτά τα ομόλογα είναι έτοιμα να περάσουν στους πιθανούς επενδυτές σας. Μαζί με τους χρηματοοικονομικούς φορείς αρχίζουν να αναλαμβάνουν τους κινδύνους σαν να ήταν η ίδια η παραχωρούσα εταιρεία. Με άλλα λόγια, είναι η εταιρεία που θα λάβει την πώληση του χρέους του πελάτη.

Με αυτόν τον τρόπο, η εταιρεία τιτλοποίησης έχει το ρόλο να μετατρέψει την πίστωση σε ένα είδος δέσμευσης πληρωμής από επενδυτές, επιχειρηματίες ή πελάτες και θα της μεταβιβάσει την αξία του χρέους. 

Επιπλέον, ιδρύματα, όπως τράπεζες, χρηματιστές, διανομείς τίτλων, επενδυτικά κεφάλαια, μεταξύ άλλων, μπορούν επίσης να αποκτήσουν πιστωτικές μετοχές.

Στην περίπτωση των ιδιωτών, το ίδρυμα που έχει παλιό καταναλωτικό χρέος μπορεί να πραγματοποιήσει την πώληση. Εάν ο ιδιοκτήτης του αρνητικού CPF εκκαθαρίσει το ανεξόφλητο χρέος, η εταιρεία τιτλοποίησης που αγόρασε το χρέος θα ωφεληθεί. 

Ωστόσο, εάν ο πελάτης δεν είναι σε θέση να διαπραγματευτεί το χρέος, ακόμη και με εκπτώσεις και πλεονεκτήματα για διακανονισμό, η εταιρεία τιτλοποίησης θα καταλήξει να χάσει.

Οι χρηματοοικονομικοί τίτλοι μετατρέπονται σε πωλήσεις χρέους ώστε να μπορούν να επενδυθούν στην κεφαλαιαγορά. Αυτή η πράξη στοχεύει στη δημιουργία κεφαλαιακών πόρων που θα χρησιμοποιηθούν για την τόνωση της ανταγωνιστικής αγοράς, χωρίς να χρειάζεται να καταφύγουμε σε χρηματοοικονομικά δάνεια. 

Η επιλογή αποφυγής οικονομικού δανείου είναι συμφέρουσα, καθώς το ίδιο το δάνειο έχει δόσεις με ακριβότερους τόκους και πρόστιμα. Επιπλέον, μπορεί να προκαλέσει σε κίνδυνο την οικονομική ισορροπία της εταιρείας.

Αν και συχνά αμφισβητείται, να ξέρετε ότι η δραστηριότητα πώλησης χρέους θεωρείται νόμιμη βάσει του νόμου και ρυθμίζεται ακόμη και από την Κεντρική Τράπεζα. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που προστίθενται όταν ασχολούμαστε με τις πωλήσεις χρέους που μπορεί να μπερδέψουν τον πιστωτή. 

Στην περίπτωση των πωλήσεων χρέους, ο επενδυτής έχει το ρόλο να αναλάβει μεγαλύτερο μέρος της επιχείρησης. Το πρόσωπο αυτό είναι υπεύθυνο για την αγορά των τίτλων, μέσω μετοχών. Επιπλέον, αυτό σημαίνει ότι οι χρηματοπιστωτικές εταιρείες διαθέτουν τα απαραίτητα κεφάλαια και επομένως είναι σε θέση να πραγματοποιούν πληρωμές για τα πιστωτικά δικαιώματα. 

Κανονικά, το υπόλοιπο αυτού του ποσού επενδύεται στην κεφαλαιαγορά. Επιπλέον, ο επενδυτής δεν είναι τίποτα άλλο από ένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα που προέρχεται από την πώληση του χρέους.

Η εταιρεία τιτλοποίησης ή οποιοσδήποτε χρηματοοικονομικός οργανισμός που αγοράζει χρέος από άλλες εταιρείες είναι γνωστός στην αγορά ως μεσάζων. Η δραστηριότητα πραγματοποιείται σύμφωνα με την αγορά πιστωτικών δικαιωμάτων όπου υπάρχουν εγγυήσεις για την έκδοση των περίφημων τίτλων ακινήτων.

Η εξαγορά μπορεί επίσης να γίνει μέσω ποσοστώσεων, από ιδιώτες ή από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Οι αξίες που συσσωρεύονται μέσω της πώλησης μετοχών ή μέσω της αγοράς πιστωτικών δικαιωμάτων για την εταιρεία που διαμεσολαβεί την αγορά, λαμβάνει μια κεφαλαιακή αξία που συνδυάστηκε με την πώληση αυτών των δικαιωμάτων.

Η εταιρεία που είναι γνωστή ως εντολέας είναι αυτή που εκχωρεί το χρέος σε άλλο ίδρυμα. Ως εκ τούτου, είναι εκείνο όπου το χρέος του πιστωτή ήταν αρχικό ή εκχωρημένο. 

Σε αυτή την περίπτωση, η προέλευση της εταιρείας πουλά το χρέος, όπως πιστωτικές κάρτες, δόσεις, επιταγές, δάνεια ή γραμμάτια, και λαμβάνει αμέσως κεφάλαιο για την πώληση. Κανονικά, αυτό το ποσό που λαμβάνει η εταιρεία προέλευσης είναι χαμηλότερο σε σύγκριση με το αν το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα περίμενε να πληρώσει ο πελάτης. 

Με αυτόν τον τρόπο, είναι σαν να λάμβανε αμέσως κεφάλαιο ο εντολέας. Αυτή είναι συχνά χαμηλότερη από την αρχική αξία και αφήνει την εταιρεία τιτλοποίησης με μεγαλύτερη αξία από αυτή του πιστωτή. Ωστόσο, οι τελευταίοι θα λάβουν τα έσοδα στο μέλλον, εάν όντως εξοφληθεί το χρέος.

Η διαδικασία τιτλοποίησης συνίσταται στη συνένωση εγγράφων που σχετίζονται με τα πιστωτικά δικαιώματα από πολλές διαφορετικές εταιρείες και τη μετατροπή τους σε ένα μόνο περιουσιακό στοιχείο. 

Ως εκ τούτου, η πρακτική της πώλησης χρέους μπορεί να προκαλέσει δυσπιστία εκ μέρους των πιστωτών. Αυτό συμβαίνει επειδή οι καταναλωτές οφείλουν ένα χρέος σε ένα αρχικό χρηματοπιστωτικό ίδρυμα και εμφανίζονται, χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση, σε άλλο. Ωστόσο, η μεταβίβαση του λογαριασμού σε άλλον είναι μια πολύ κοινή πρακτική, αν και υπάρχουν επιφυλάξεις. 

Επειδή είναι πολύ δημοφιλές στην χρηματοπιστωτική αγορά, πρέπει να είστε προσεκτικοί για να μην πέσετε σε απάτη ή παγίδες. Ένα προληπτικό μέτρο είναι να επικοινωνήσετε με το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα όπου αναγράφεται η πίστωσή σας και να διευκρινίσετε τυχόν αμφιβολίες μαζί του.

Επιπλέον, ο καταναλωτής πρέπει να ειδοποιείται όταν η πώληση του χρέους του αγοράζεται από εταιρεία τιτλοποίησης. Επιπλέον, ο καταναλωτής μπορεί επίσης να ζητήσει απόδειξη εκχώρησης πίστωσης.

Καθώς είναι μια πολύ κοινή πρακτική μεταξύ του εντολέα ή του εκχωρητή και του μεσάζοντα, αυτή η δραστηριότητα στοχεύει στη δημιουργία οικονομικών πόρων που θα αποτελέσουν αντικείμενο άμεσης διαπραγμάτευσης, μετατρέποντας το μελλοντικό χρέος σε ρευστότητα. 

Σε αυτήν την περίπτωση, ο ρόλος του επενδυτή, ή του πελάτη, είναι το πρόσωπο που είναι υπεύθυνο για την κυκλοφορία της κεφαλαιαγοράς μέσω της πρακτικής της αναζήτησης πόρων και της πληρωμής.

Επομένως, αρχικά η σχέση μεταξύ των μερών είναι απλώς σχέση εμπιστοσύνης ή διασφάλισης της επίλυσης των προσωπικών τους συμφερόντων. Ωστόσο, αργότερα, καταλήγει να γίνει ένας τρόπος να αυξηθεί ο πλούτος και να εξακολουθήσει να μετακινείται.

Ως εκ τούτου, αν και η διαδικασία τιτλοποίησης ωφελεί τον επενδυτή και τα ίδια τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, εξακολουθεί να προκαλεί την κίνηση των ταμειακών ροών. Επιπλέον, είναι μια απαραίτητη και σημαντική πρακτική στη χρηματοπιστωτική αγορά για τη δημιουργία πλούτου.

Όποιος πιστεύει ότι αυτή η πρακτική τιτλοποίησης δεν αποφέρει οφέλη σε όλα τα μέρη κάνει λάθος. Αυτό συμβαίνει γιατί εμποδίζει την εταιρεία να συνάψει ενδεχόμενο δάνειο, στην περίπτωση εκχωρούντων εταιρειών, όπου προσφέρονται στην τραπεζική αγορά με πολύ υψηλά επιτόκια και τα οποία καταλήγουν να θέσουν σε κίνδυνο την οικονομική τους υγεία. 

Αξίζει να σημειωθεί ότι όλοι οι παρακάτω πόροι δεν μετατρέπονται σε χρηματοοικονομικό κεφάλαιο που λαμβάνει άμεση ρευστότητα, όπως:

Η πώληση χρέους από προέλευση και ενδιάμεσους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς δεν θα επηρεάσει τη ζωή του καταναλωτή. Αντίθετα, μπορεί να φέρει πλεονεκτήματα λόγω του ότι η εταιρεία προσφέρει πολύ χαμηλότερο χρέος σε σχέση με το αρχικό. Επομένως, σκοπός μιας εταιρείας τιτλοποίησης είναι ο καταναλωτής να διακανονίσει πραγματικά το ανεξόφλητο χρέος.

Αυτή η έκπτωση προκύπτει επειδή το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα αγόρασε το χρέος του καταναλωτή για χαμηλότερο ποσό. Επομένως, η εταιρεία θα προσφέρει πιο συμφέρουσες παροχές όπως χαμηλότερες δόσεις, μικρότερα ποσά δόσεων ή καλή έκπτωση για πληρωμή σε μετρητά.

Επομένως, μετά την πληρωμή της οφειλής, ο καταναλωτής πρέπει να αφαιρέσει το όνομά του από την αρνητική λίστα. Επιπλέον, είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι δεν είναι δυνατόν το όνομά σας να είναι «βρώμικο» σε δύο διαφορετικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που παρουσιάζουν το ίδιο χρέος. Ρωτήστε τις εταιρείες εάν συμβαίνει αυτό.

Επιπλέον, πιο γνωστό ως λήξη, η παραγραφή του χρέους του καταναλωτή θα παραμείνει για περίοδο πέντε ετών και μπορεί να χρεωθεί ή να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης μετά από αυτήν την περίοδο. Ωστόσο, χωρίς σκοπό την άρνηση πίστωσης και την απόρριψη.

Οι χρηματοπιστωτικές εταιρείες επιδιώκουν να πουλήσουν χρέη με στόχο την άμεση απόκτηση οικονομικών πόρων, χωρίς να περιμένουν να πληρώσει ο πελάτης. 

Επιπλέον, η εταιρεία καταλήγει να απομονώνεται από τον κίνδυνο μη πληρωμής από τον καταναλωτή, πολύ περισσότερο σε δύσκολες περιόδους υψηλών ποσοστών ανεργίας, όπου ο κίνδυνος απώλειας και μη πληρωμής είναι μεγαλύτερος. Για το λόγο αυτό, οι εταιρείες καταλήγουν να αποφεύγουν το χρέος και να αναζητούν μια εταιρεία τιτλοποίησης προς πώληση.

Επομένως, αυτή είναι μια πρακτική μεταφοράς κινδύνου όπου υπάρχει άμεση ή μελλοντική ρευστότητα. Επομένως, για να συνοψίσουμε πιο ξεκάθαρα, η εταιρεία θα μεταβιβάσει, έστω και για μικρότερο ποσό από το αρχικό, το χρέος στην άλλη και θα λάβει άμεσα τους οικονομικούς της πόρους. 

Το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα που είναι υπεύθυνο για τη διαμεσολάβηση του χρέους του καταναλωτή θα αγοράσει τον κίνδυνο σε χαμηλότερη τιμή, υποθέτοντας ότι ο αρνητικός καταναλωτής θα εξοφλήσει το ανεξόφλητο χρέος. Εάν ο πελάτης δεν διαπραγματευτεί το χρέος, το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα που αγόρασε το ανεξόφλητο χρέος θα μείνει σε ζημία. 

Επιπλέον, αυτή η δραστηριότητα μπορεί να ασκηθεί από την εταιρεία από την οποία προέρχεται το χρέος ως τρόπος αποφυγής ενδεχόμενου δανείου. Με άλλα λόγια, το ίδρυμα έχει περιορισμένους πόρους και χρειάζεται άμεσα δάνειο. 

Ωστόσο, για να αποφύγει τα υψηλά επιτόκια των τραπεζικών δανείων και να καταλήξει να τεθεί σε κίνδυνο η οικονομική υγεία της εταιρείας, αυτό το διοικητικό ίδρυμα χρησιμοποιεί τις πωλήσεις χρέους για να αποκτήσει κεφάλαιο αγοράς.